wierszyk

Autor zdjęcia: Henryk Przondziono

ZłOTO RYBKA wg Zbyszka Cieślika
Poszoł roz Gorol z Hanysym na ryby,
Niy byłoby nic w tym dziwnego, gdyby
Niy mrugli do siebie i każdy bez słowa
Schowoł do taszy po flaszce na głowa.
Jak prziszli nad gliniok, to cima było,
Wiync siekli po secie, bo trocha piździło,
Gibko nad wodom się rozłożyli
i już po chwili kije moczyli.
Każdy z nich czeko na taaaaaako ryba,
A łona jak na złość lyniwo je chyba,
Glizdy zmiyniajom, nerwowi som cali,
A ryba k… niy biere dali.
Ryba niy biere, wiync oni wziyli
i drugo seta z nerwow ciulnyli,
Wzrok się wyostrzoł, przibyło chynci,
Gorol z Hanysym byli już wciynci.
Gdy piyrwszo flaszka mieli za sobom,
To nagle frupy znikły pod wodom,
łapli za kije, co je moczyli
i złoto rybka na brzeg wyciongnyli.
Jak jom wyciongli, to wytrzyźwieli,
Jak zaczła godać, oba zgłupieli,
„Wy mnie do wody z powrotem wpuścicie,
A ja wam życzenie spełnię o świcie”.
Dziesiontki życzyń po głowie im loto,
„Zaczekej chwila rybeczko złoto”.
i drugo flaszka wypili na szybko,
„Już momy życzynie kochana rybko”.
„Rybko kochana, rybko świyconca,
Chcymy wciąż dupić i dupić bez końca,
Choć som my teraz troszka pod gazem,
To chcymy dupić, lecz zawsze razem”.
Niydługo potym już wszyscy wiedzieli,
Co Gorol z Hanysym od rybki chcieli,
Bo rybka uczciwie, tak jak godała,
Możliwość dupczynio obu im dała.
Życzynie spełniłaś rybeczko, kochanie,
Bo obaj dupiom, niestety na ścianie,
Za te dwie flaszki, co mieli w czubie,
Gorol z Hanysym dupiom na grubie.
Na koniec morał, niy jakieś pierdoły:
„NiGDY NA RYBY NiY BiER GORZOłY,
A JAK CHCESZ DUPiĆ, BO DURCH MOSZ
OCHOTA,
NA GRUBiE CZEKO NA CiEBiE ROBOTA”.